superdamn – Page 4

Uit de oude doos

Superdamn zou af en toe beter zijn kwebbel houden. Zoals nu, nu de mensheid zijn verleden als nieuwslezer bijna vergeten was. Uitgerekend nu vindt hij de tijd rijp om dat aan de grote Facebook-klok te hangen. Het was het jaar van de gemeenteraadsverkiezingen. Het reclamebureau dat de memorabele campagne van de Gentse CD&V verzorgde was op zoek naar een journalist om van alle leden op de kieslijst een straffe quote te verzinnen. Ondergetekende moet geklonken hebben als een doorwinterd verslaggever en werd ingehuurd om de oranje wapenbroeders naar de overwinning te leiden. Dat was buiten de rode rakkers gerekend, maar dat doet er niet toe. Superdamn, die toen nog geen Superdamn heette, bleef plakken tot lang na de verkiezingen en ging de geschiedenis in als de beste copywriter die het bureau ooit had gekend. Eén van zijn wapenfeiten was de campagne rond het slaap-DNA van Ergosleep. Met het beeld had hij niets te maken, maar de copy gaat blijkbaar nog altijd mee. Dat kan maar twee dingen betekenen. Ofwel is tot nog toe geen enkele copywriter erin geslaagd beter te doen, ofwel was er geen budget voor nieuwe copy. Ze mogen Superdamn altijd opnieuw vragen, al is de kans bijzonder klein na die laatste boze mail. Die heeft hem daar zijn job gekost. Maar hij was wel goed geschreven!

Doctor Jones!

Ze hadden elkaar leren kennen in de plaatselijke foebalclub. De een was een Italiaanse immigrant, of de zoon van een Italiaanse immigrant, de ander was de vader van Superdamn. De Italiaanse immigrant, of zoon van een Italiaanse immigrant, had een Betamax gekocht. Hij wist toen nog niet dat VHS de norm zou worden. Maar hij had wel Indiana Jones opgepakt van tv! Dat was pure tovenarij en reden genoeg voor een familiebezoek. Die reiziger, die avonturier, achternagezeten door een bal van steen en kruisvaardende nazi’s, die kende het klappen van de zweep en zonder hoed in de hand ging hij door geen enkel land. In zijn kleine hoofd had Superdamn zijn koffers al gepakt.

Illustratie voor de Jongerenreizen van Zuiderhuis.

Heet van de breinaald

Eentje rechts, twee averechts. Meer kent Superdamn niet van breien. Nochtans bepaalde zijn moeder vroeger met haar rikketikkende breinaalden het ritme van de avond. Misschien had hij wat meer interesse moeten tonen. Dan had hij nu ook een eigen webshop kunnen openen met coole mutsen, sjaals en wanten van hoogwaardig alpacawol. Och ja. Superdamn mag niet klagen. Nu schudt hij zomaar even een website uit zijn mouw zodat VEST er een succesverhaal aan kan breien.

Bureau: Blue Lines

Ieder z’n plezier

De Beetle van Superdamn stuift over de R4 als iemand het op de radio heeft over iets waarvoor je een hele week moet werken (en het zijn niet de ondulaties van Fabiola). Vanop de achterbank weerklinkt een spontane ‘beurks’. Nochtans kan het kind er zich nog niks bij voorstellen. Voor haar moet werken zoiets zijn als naar school gaan: je doet het omdat het moet. Dat is het moment waarop Superdamn toch even een vader-dochter-moment moet inlassen. ‘Stop met zagen’, zegt hij. ‘Een tekening maken, dat is wel plezant, maar het is ook veel werk. En als je dan toch zo veel uren bezig bent met centjes te verdienen, dan kan je er maar beter plezier aan beleven. Anders zal het liedje niet lang duren.’ Neem nu dit filmpje. Superdamn beleefde uren plezier aan het schrijven en storyboarden ervan.

Bureau: Cayman

Brood op de boekenplank

De toekomst van het lezen? Daar kan je een boek over schrijven. En met Bol.com ligt ie de volgende ochtend bij jou in de bus! Superdamn gelooft niet dat boeken passé zijn. Ook hij loopt al eens graag verloren tussen de nieuwe en oude titels in zijn favoriete winkel. Daarom blijft het jaarlijkse boekenfeest in Antwerpen zo’n succes. En daarom mag de stand van Bol.com er niet ontbreken. Superdamn had een paar embryonale ideetjes voor de tweede editie van de online signeersessies. En hij is blij met wat ze er bij ddb mee hebben gedaan.

Kutballen

Superdamn is kind aan huis bij IKEA. Vooral van die kutballen gaat zijn kinderhartje sneller slaan. Hij weet wel dat je het zo niet schrijft en hoe je het correct moet uitspreken. Maar het klinkt gewoon veel vetter als je kutballen zegt. Met het Zweeds woonwarenhuis in zijn achtertuin is het moeilijk om níet elke week met het hele gezin kutballen te gaan eten. En als je ook nog eens IKEA Family bent, krijg je er gratis en voor niks een abonnement op de elektronische nieuwsbrief bovenop, geadapteerd door –jawel- Superdamn voor DDB.

Trouwens, toen hij nog klein was heeft Superdamn al eens op IKEA gewerkt (voor een ander bureau), bij de sluiting van de vestiging in Ternat. Hij heette toen nog niet Superdamn, maar hij zei wel al kutballen.

Holy shit

Superdamn wordt gevraagd om allerlei brandjes te blussen. Nu eens staat hij aan de wieg van het creatief proces, dan weer knoopt hij de losse eindjes aan elkaar. Met zijn schrijfpenseel tekent hij letters en spreekt hij beeldtaal. Hij is tegelijk woordenaar en illusterator. Zijn eeuwige jachtvelden bevinden zich achter de schermen, zelden waagt hij zich in de schijnwerpers. Hij laat zich bedanken voor bewezen diensten en vindt voldoening in de overtuiging dat het eindresultaat niet hetzelfde zou geweest zijn zonder zijn bescheiden inbreng. En wanneer hij klappen krijgt, keert hij zijn belager vroom de andere wang toe. Amen.

Bureau: Cayman – art director: Caroline Vermaerken

Give it to me, babushka!

Poolse roots, wat moet je ermee? In de lagere school ben je met die gekke achternaam een curiositeit, ook al komt ie van moeders zijde. De vadernaam brengt helaas niet veel soelaas. Het is een Litouwse naam die lang geleden door de vader van Superdamn officieel werd afgekort tot iets wat tegenwoordig spontaan als artiestennaam wordt ervaren. Het origineel is een goed bewaard geheim dat vriend en vijand aan het googlen zet.

Wie had ooit durven dromen dat die Poolse roots toch nog eens van pas zouden komen? Als het over baboesjka’s gaat, kan je Superdamn bezwaarlijk ervaringsdeskundige noemen, maar hij maakt wel aanspraak op het collectief bewustzijn van achter het Ijzeren Gordijn, ook al is het doek daarover lang geleden al gevallen. Dus ontwerpt hij verzekeroesjka’s voor BBDO alsof hij nooit iets anders heeft gedaan. Geschetst op papier, ingekleurd op Mac. Het echte schilderwerk laat hij wijselijk over aan iemand die verf en penseel meester is.

Voor het conceptuele verhaal verwijs ik naar de blog van art director en prijsbeest Klaartje Galle.

Met de blokken spelen

Deze jongens hebben ballen. Ze hebben een jaar of wat hun ideeën achter de schermen laten sudderen. Het heeft hen bloed, zweet en vooral veel zuurverdiende spaarcentjes gekost. En toen de sterren gealigneerd stonden… BOOYAH! werden ze door Design Vlaanderen meteen getrakteerd op een warm onthaal met een van de Herni van de Velde Labels 2014. Pure poëzie aan de muur, maar ook op het net, op www.aesteem.com

Copy, logo, fotografie… allemaal het werk van een of andere incarnatie van Superdamn.

Jenever, gene zever

Des zomers is Superdamn eerder een biermens. Hij lust wel eens een stevige trappist en tegen een Duvel op terras zegt hij nooit nee. Maar tegen de gewone alledaagse dorst gaat er niets boven een koud pintje. Of twee. Een heel ander verhaal is het wanneer de dagen korter worden en de temperaturen dalen. Dan vertrouwt hij zijn avonden toe aan de betere rode wijn. En heel af en toe, als zijn inspiratie overuren klopt, durft hij stiekem van de cognac, whisky of vodka te slurpen. Jenever is vooralsnog maagdelijk terrein. Mocht men hem voorzien hebben van didactisch materiaal tijdens het schrijven van de zaalteksten voor het vernieuwde Jenevermuseum, dan zouden er misschien een paar extra deadlines gesneuveld zijn. Maar hij heeft voldoende psychoanalyse achter de kiezen om zich te kunnen inleven in de meest versluierde der geestestoestanden. Uiteraard is dit een verhaal van vele Oedipussen. Superdamn gaat niet natrappen over puntjes die op de verkeerde i werden gezet en komma’s die ergens verdwaald raakten tussen eindredactie en opmaak. Bij dit soort projecten moet je durven loslaten. En waar mogelijk met de pluimen gaan lopen.

Jenevermuseum, in samenwerking met MADOC.